Objawy zatrucia rtęcią

Rtęć jako jeden z najbardziej toksycznych pierwiastków na ziemi zaburza fundamentalnie biochemię organizmu. Jest ona toksyczna w swoim elementarnym stanie, co w praktyce oznacza, że nie istnieje jej bezpieczna dawka do przyjęcia. Wszystkie normy dozwolone przez agencje środowiska oparte są jedynie na poziomie, który nie powoduje natychmiast ewidentnych objawów (zaobserwowanych w przypadkach masowego zatrucia rtęcią). Jednak najprawdopodobniej każda nawet najmniejsza dawka pozostawia swój ślad w organizmie, jako że rtęć potrafi zmieniać właściwości komórek. Nawet jeżeli rtęć trafia w bardzo małej dawce do zdrowego organizmu, posiadającego bardzo sprawny układ detoksykacyjny i pozostaje w całości wydalona, osłabia ona ten układ. W ten sposób przy każdej kolejnej, nawet bardzo małej dawce, system ten może nie być w stanie pozbyć się jej z organizmu.

W większości wypadków część rtęci pozostaje głęboko w tkankach najważniejszych organów i pozostaje tam na zawsze, jeżeli nie zastosowana zostanie odpowiednia terapia, pozwalająca na wyciągnięcie jej z tkanek i stosunkowo bezpieczne wyprowadzenie z organizmu.

Akumulacja rtęci w tkankach z czasem powoduje rozwinięcie się wielu chorób, syndromów i dolegliwości wymienionych poniżej. Ich zróżnicowanie wynika z kombinacji samego zatrucia z innymi czynnikami (np. wiekiem poszkodowanego, sprawnością jego systemu detoksykacyjnego, indywidualną fizjologią) oraz innymi oddziaływaniami, takimi jak inne metale ciężkie, bakterie, wirusy i toksyny. Rtęć tworzy środowisko korzystne dla tych oddziaływań. Mają one zwykle drugorzędny charakter, a organizm łatwo sobie z nimi radzi, gdy nie ma już rtęci.

EKSTREMALNE MANIFESTACJE ZATRUCIA RTĘCIĄ

Autyzm i choroby spektrum autystycznego

Silnie rozwinięty autyzm dziecięcy jest ekstremalną manifestacją oddziaływania rtęci na biochemię organizmu. Wynika to głównie z tego, że rtęć trafia do organizmu, gdy jest on w fazie bardzo wczesnego rozwoju. Ma to miejsce w brzuchu matki, gdy płód wyciąga całą rtęć z jej organizmu, lub po urodzeniu, gdy dziecko otrzymuje szczepionki zawierające Tiomersal.

Większość dzieci autystycznych obok najbardziej widocznych objawów, takich jak utrata mowy, brak kontaktu wzrokowego, powtarzalność zachowań, wrażliwość na dotyk i dźwięk, nadpobudliwość ma także do czynienia z wieloma problemami wymienionymi w dalszej części tego artykułu, takimi jak problemy układu pokarmowego, nietolerancje pokarmowe, grzybice, alergie, tiki nerwowe, problemy ze snem oraz problemy hormonalne. Prawie każdy system u dziecka autystycznego jest zaburzony.

Autyzm jednak nie zawsze musi być silnie rozwinięty. Część objawów może rozwijać się subtelnie i w stosunkowo małym nasileniu. Może to skutkować brakiem diagnozy. Dotyczy to często dwóch popularnych zaburzeń ze spektrum autyzmu o mniej dramatycznym przebiegu – zespołu Aspergera oraz zespołu ADHD/ADD.

Zespół Aspergera cechuje upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian, ograniczona elastyczność myślenia oraz szczególnie pochłaniające, obsesyjne zainteresowania.

Zespół ADHD cechują deficyty uwagi, hiperaktywność, nadpobudliwość ruchowa lub impulsywność,  brak wytrwałości w realizacji zadań wymagających zaangażowania poznawczego, tendencja do przechodzenia od jednej aktywności do drugiej bez ukończenia żadnej z nich.

Na początku XX w. w różnych krajach (m.in Francji i Australii) dochodziło do epidemii tajemniczej choroby występującej wśród dzieci, u których stosowano proszki na ząbkowanie zawierające chlorek rtęci. Chorobę tę nazwano akrodynią lub też „różową chorobą”, ze względu na charakterystyczne zaczerwienienie stóp i dłoni, a także wysypki występujące na całym ciele. Większość innych objawów tej choroby cechuje niezwykłe podobieństwo do autyzmu.

Andrew Hall Cutler, twórca protokołu chelatacji, który pomógł wyzdrowieć wielu autystycznym dzieciom, szacuje, że około 75% przypadków autyzmu spowodowanych jest przez samą rtęć. Pozostałe przypadki to w większości kombinacja zatrucia rtęcią i miedzią lub samą miedzią.

Stwardnienie Rozsiane (multiple sclerosis)

Rtęć jest silnie przyciągana przez układ nerwowy. Już pierwsze udokumentowane przypadki zatrucia rtęcią (Choroba Szalonych Kapeluszników) opisują objawy charakterystyczne dla stwardnienia rozsianego: problemy z równowagą, niestabilność chodu, zmiany czucia, neuropatie, drżenia mięśni.

Stwardnienie rozsiane zaczęto diagnozować już w XIX w., w tym samym czasie gdy plomby amalgamatowe zaczęły być powszechne w użyciu. Istnieje wiele badań naukowych sugerujących, że rtęć jest główną, choć możliwe, że nie jedyną przyczyną tej choroby. Udokumentowano, że akumuluje się ona w neuronach motorycznych, z których pochodzą najbardziej dramatyczne symptomy stwardnienia rozsianego.

W 1966 r. niemiecki badacz E.Baasch zasugerował, że stwardnienie rozsiane to dorosła forma akrodynii (dziecięcej choroby spowodowanej przez rtęć w proszkach do ząbkowania). Wywnioskował to na podstawie własnych obserwacji pacjentów ze stwardnieniem rozsianym i przeanalizowaniu najcięższych neurologicznych objawów występujących w akrodynii.

Choroba Alzheimera

„Chroniczny merkurializm może być mylony z chorobą Parkinsona, depresją lub chorobą Alzheimera” Kliniczne prowadzenie w przypadku zatrucia i przedawkowania leków, 1998, Shannon Haddad

Badanie z Uniwersytetu w Calgary wykazało, że rtęć potrafi spowodować powstawanie „splotów neurofibrylarnych”, które są jednym z dwóch oznak choroby Alzheimera. Wcześniejsze badania wykazały, że jest ona również w stanie spowodować powstawanie „złogów amyloidowych”, czyli drugiej z oznak tej choroby.

W innym badaniu 32 z 40 badanych, wystawionych na działanie nieorganicznej rtęci, wykazało znaczne deficyty w pamięci. Niektóre autopsje wykazały zwiększony poziom rtęci w tkankach mózgowych ofiar choroby Alzheimera. Również u zwierząt, nieorganiczna rtęć spowodowała zmiany charakterystyczne dla choroby Alzheimera.

Istnieje powszechnie cytowane badanie autorstwa S.R.Saxe, które bagatelizuje związek rtęci z chorobą Alzheimera. Dr Boyd Haley, profesor chemii i specjalista od zatrucia rtęcią, niejednokrotnie wskazywał na nieprawidłowości w tym badaniu. Jest ono jednak wciąż wiodącym badaniem dla środowiska medycznego.

Choroba Alzheimera często łączona jest z innym toksycznym metalem – aluminium. Rtęć powoduje odkładanie się aluminium w organizmie. Gdy ścieżki detoksykacyjne są sprawne i nieobciążone rtęcią, alumunium bardzo łatwo usuwane jest z organizmu. Toksyczność aluminium jest nieporównywalnie mniejsza niż rtęci, jednak razem tworzą one bardzo toksyczny związek.

Choroba Parkinsona

Przed 1960r, zanim do terapii w chorobie Parkinsona wprowadzony został lek L-Dopa (prekursor dopaminy), tylko 30% pacjentów osiągała tzw. „poważny stan” choroby w ciągu wielu lat od diagnozy. W tej chwili, po latach używania tego leku w terapii, ponad 53% pacjentów osiąga „poważny stan” w zaledwie 4 lata.

Lekarze przepisują prekursor dopaminy ponieważ działa on przez chwilę, a potem następuje pogorszenie choroby. Pacjenci nie zdają sobie często sprawy że pogorszenie spowodowane jest przez lek, a nie naturalny rozwój choroby. Lekarze z kolei nie mają nic lepszego do zaoferowania niż L-Dopa, jako że nie znają prawdziwej przyczyny choroby.

Choroba Parkinsona może być spowodowana przez wstrząs mózgu, jak w przypadku słynnego boksera Muhammad Aliego. Istnieją również neurotoksyny, które potrafią wywołać objawy parkinsonizmu w bardzo krótkim czasie. Tylko jedna z nich jest powszechna w użyciu od czasu gdy w 175 r.n.e Galen pierwszy raz opisał „drżączkę poraźną”, przez 1800r. gdy James Parkinson pierwszy raz opisał parkinsonizm, aż po dzień dzisiejszy. Większość przypadków choroby Parkinsona rozwija się powoli poprzez akumulację rtęci w organizmie.

ZESPOŁY OBJAWÓW PRZY ZATRUCIU RTĘCIĄ

Wszystkie wymienione niżej objawy mogą pojawiać się i znikać. Żadne z nich nie muszą być stałe. Im bardziej ktoś jest zatruty, tym częściej pojawiać się będą symptomy, do których dana osoba ma skłonność ze względu na indywidualną fizjologię. Różni ludzie mogą mieć różne objawy, ale konkretny symptom może nigdy nie wystąpić u danej osoby.

Eretyzm, depresja i problemy psychologiczne

Eretyzm (Erethismus Mercurialis) wymieniany jest jako jeden z najbardziej powszechnych objawów zatrucia rtęcią. Eretyzm to kombinacja objawów i dolegliwości, do których zalicza się nieśmiałość, problemy emocjonalne, nerwowość, bezsenność, problemy z pamięcią i niezdolność do skupienia myśli. Eretyzmem określa się również lękliwość i poddenerwowanie.

„Zmiany osobowościowe mogą pojawić się przed objawami nerwowymi. Tak zwana „rtęciowa neurastenia” może się pojawić na długo przed tym, zanim pacjent zacznie szukać pomocy. Syndrom ten cechuje poczucie ekstremalnego zmęczenia, poddenerwowania, bezsenność, patologiczna nieśmiałość oraz depresja” Podręcznik klinicznej toksykologii, Goetz, 1999

Wpływ rtęci na myśli i emocje powoduje bardzo dokuczliwe objawy, jako że zatrucie rtęcią powoduje nieprawidłowe reakcje emocjonalne. Poddenerwowanie, kłótliwość, unikanie trudnych sytuacji, niepokój, nieśmiałość, skłonność do zawstydzenia, unikanie obcych prowadzi często do wykluczenia społecznego i sprawia, że osoby zatrute rtęcią mają problem w relacjach z innymi. Ofiarom zatrucia często wydaje się, że ich zachowanie jest właściwe, pomimo że wyraźnie tak nie jest. Kłótliwość może osiągnąć stopień, w którym osobie ciężko jest utrzymać stałą pracę lub kontakty towarzyskie.

Zmęczenie, znużenie oraz depresja jeszcze bardziej ograniczają relacje personalne. Depresja przynosi uczucie bezcelowości, beznadziei, zniechęcenia i zbliżającej się zagłady. Małe problemy stają się przytłaczające i nie do przezwyciężenia. Może pojawić się ciągły strach, np. o utratę pracy. Pojawia się brak motywacji do ważnych obowiązków, a także do zabawy i codziennych czynności.

Inteligencja stopniowo się pogarsza. Uprzednio bystre osoby stają się ospałe i powolne. Cierpią na pogorszenie krótkotrwałej pamięci, a także problemy z logicznym myśleniem. Charakterystyczne jest np. pójście do innego pokoju bez zapamiętania, w jakim celu się do niego poszło.

Myślenie staje się powtarzalne i przesadne. Spada kreatywność. Ekspresja werbalna cierpi ze względu na niemożność znalezienia odpowiednich słów, aby wyrazić myśli. Chorzy często opisują ten stan jako „mgłę umysłową” (z ang. „brain fog”)

Zaburzenie elektrycznej regulacji mózgu może spowodować impulsywność i powstawanie silnych emocji w sytuacjach zupełnie do tego nieadekwatnych. Powoduje to ogólne przewrażliwienie i brak obiektywnej oceny sytuacji, nieumiejętność przyjmowania jakiejkolwiek krytyki i nadinterpretację niewinnych uwag ze strony innych.

Tego typu objawy pojawiają się i znikają miesiącami i latami z coraz rzadszymi okresami produktywności i ogólnego zadowolenia wraz z postępem zatrucia. Życie zatrutej osoby często składa się z „rozpoczynania” i „przerywania”. Nowe projekty są rozwijane, po to by zaraz zostały odstawione na bok.

Dzieci zatrute rtęcią zwykle mają problemy z nauką, problemy rozwojowe lub cierpią na dysleksję.

W cięższych przypadkach zatrucie rtęcią może spowodować psychozę. Psychoza zakłóca myślenie, emocję, pamięć, komunikację i interpretację rzeczywistości.

Problemy układu nerwowego

„Ze względu na znaczne objawy ruchowe, zatrucie rtęcią łatwo pomylić ze stwardnieniem zanikowym bocznym*”Podręcznik toksykologii Merrita, 1995

*inaczej ALS lub choroba Lou Gheriga

Problemy układu nerwowego łączą prawie wszystkie choroby spowodowane przez zatrucie rtęcią. Większość objawów ma swoje źródło w centralnym układzie nerwowym. Do subtelnych manifestacji wywołanych przez małe ekspozycje w długim okresie czasu należą:
wszelkiego rodzaju drżenia mięśni, kończyn, fascykulacje (widoczne na filmie poniżej)

Rtęć wpływa na zmysł czucia. Częstym efektem jest drętwienie rąk, stóp, a także okolicy ust. Pogarsza się zmysł węchu i słuchu. Charakterystyczne mogą być drgania powieki.
Rtęć potrafi wywołać epilepsję, ze względu na zaburzenie elektrycznej regulacji w mózgu.
Do wczesnych objawów należą również problemy z równowagą i zawroty głowy.

Problemy układu pokarmowego i wątroby

Organizm, który ma do czynienia z rtęcią próbuje sobie radzić z nią na swój sposób. Główną sciężką eliminacji jest wątroba wraz z układem pokarmowym. Rtęć wydalana jest wraz z zółcią, po czym następuje próba usunięcia jej wraz z kałem drogą jelitową. Toksyczność rtęci powoduje że próba ta jest często nieudana, a rtęć jest reabsorbowana i redytsrybuowana do innych tkanek. Co gorsze, nieudana próba pozbycia się rtęci zostawia swój ślad na układzie wydalniczym, co może skutkować chronicznymi problemami układu pokarmowego, takimi jak:

Nietolerancje pokarmowe, do najczęstszych należą: nietolerancja glutenu, cukru, fruktozy, nabiału, mięsa

Alergie pokarmowe (np. na nabiał, kukurydzę, soję)

Wiele zatrutych osób nie jest w stanie z tego powodu przyjmować większości suplementów które są na bazie kukurydzy lub soi.

Zaburzenie flory jelitowej (grzybica układu pokarmowego)

Choroba wrzodowa żołądka, choroba Crohna, zespół jelita drażliwego, mdłości i wymioty

Grzybice (Candida Albicans)

 

Rtęć powoduje rozregulowanie transportu podstawowych minerałów w organizmie, co sprzyja braku równowagi bakteryjnej i przerostowi „złych” bakterii (Candida Albicans) w jelitach. Rezultatem są grzybice dotykające układ pokarmowy, skórę i paznokcie. Pojawia się biały nalot na języku. Skóra staje się wysuszona i łatwo się łuszczy. Mogą pojawić się wszelkiego rodzaju wysypki. Może nastąpić wypadanie włosów aż do częściowego lub całkowitego wyłysienia. Może pojawić się dzwonienie w uszach.Grzybica układu pokarmowego może powodować złe reakcje na cukier i przetworzone pokarmy, zmęczenie i bezsenność.

Alergie i choroby autoimmunologiczne

Rtęć zatruwa system immunologiczny, powodując dokuczliwe alergie, astmę i inne problemy układu oddechowego. Może wywołać również toczeń oraz reumatoidalne zapalenie stawów.

Rtęć może powodować wszelkiego rodzaju problemy z tarczycą (zwykle niedoczynność, ale również nadczynność, chorobę Hashimoto – przewlekłe zapalenie tarczycy). Zimne dłonie i stopy należą do często zgłaszanych objawów

Inne

Często spotykana jest tachykardia, podczas której rytm serca szaleje w ciągu kilku minut bez żadnego powodu. Może wystąpić migotanie przedsionków. Może wystąpić ból serca.

Rtęć zakłóca zdolność ciała do regulowania temperatury. Ofiarom może być na zmianę ciepło lub zimno, pomimo że temperatura się nie zmienia. Często potrzebują więcej ubrań na sobie by było im ciepło. Problem z regulacją temperaturą często prowadzi do „nocnych potów”.
Wśród wielu osób może wystąpić skłonność do nadmiernego pocenia się lub wręcz przeciwnie – zupełnego braku pocenia się.

Rtęć zakłóca zdolność mózgu do zrównoważenia wody w organizmie, co może spowodować częste oddawanie moczu (tzw. częstomocz)

 

Źródła:

„Hair Test Interpretation: Finding Hidden Toxicities” Andrew Hall Cutler, 2004, s.81-86
„Amalgam Illness: diagnosis and treatment” Andrew Hall Cutler, 1999, s.25-39
„Mercury and Social Anxiety” Mary Hammond, 2013, s. 28
Wikipedia – ADHD https://pl.wikipedia.org/wiki/ADHD
Wikipedia – Zespół Aspergera https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_Aspergera
Mercury and MS – Summary and References https://iaomt.org/mercury-ms-summary-references/
Does inorganic mercury play a role in Alzheimer’s disease? A systematic review and an integrated molecular mechanism http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20847438
Evidence Implicating Amalgam in Alzheimer’s Disease http://customers.hbci.com/~wenonah/hydro/amalgam.htm
Mercury Contributes To Alzheimer’s Disease! http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2001/04/07/alzheimers-mercury.aspx
Causes of Parkinson’s Disease, and the Mercury Connection http://home.cogeco.ca/~allan/causes.html
Parkinson’s Disease and Mercury https://www.researchgate.net/publication/224954026_Parkinson’s_Disease_and_Mercury
PARKINSON’S CAUSED BY MERCURY http://www.youtube.com/watch?v=Vlj_5KDPP3A